The sky is the limit (NZ)

Kia Ora (HELLO!) Auckland, de grootste stad in het jongste land van de wereld! Je bent mooi, gezellig en niet te vergelijken met een van de steden waar we zijn geweest in Australie. Als ik je zou moeten omschrijven ben je een beetje een combinatie van Melbourne en Launceston. Je mooie huizen tussen alle bergen, de leuke winkelstraatjes en hoge gebouwen doen me al helemaal thuisvoelen. Kortom: je bent een waanzinnige start van Nieuw Zeeland! Maar helaas moeten we je al snel weer verlaten. De campervan is namelijk geboekt en dit betekent reizen!!

Door een foutje met de Wicked boeking kregen we voor de eerste twee weken Henry toegewezen. Henry is de grote broer van Dora en heeft ook een tent op zijn dak. Fijn... At least the weather is good. Toch trekt onze Henry aardig wat aandacht. Zo ook van de politie, waardoor de eerste (zeg maar flinke) boete een feit is. Heel jammer Henry! Ik kan niet wachten om je in te ruilen voor de campervan!

Vanaf Auckland zijn we via Kapanga Road naar Whitianga gereden. Hier stond een mooi signaal langs de weg, namelijk een groot bord met 'Ohana' erop. Dit deed mij denken aan mijn lieve vriendinnetjes uit Nederland. Precies een week geleden kreeg ik namelijk een armbandje met dit mooie woord erop. Meisjes, dit betekent natuurlijk dat jullie ook in NZ gewoon bij me zijn! Vervolgens zijn we naar Hahei gegaan wat bekend staat om haar 'hot water beach'. Je kunt hier zelf een kuil graven waar je in heet water (tot wel 60 graden) kunt chillen. Daarna vervolgden we onze weg naar Rotorua, een plaats in het midden van het noordereiland. Onderweg stopten we nog even in Matata, waar de films 'Lord of the rings' en 'Hobbit' zijn opgenomen. Zijn huis hebben we niet gezien, maar het uitzicht was echt prachtig!

Eenmaal aangekomen in Rotorua hebben we ervoor gekozen om te kamperen bij X Base, een bekend hostel in Australie en Nieuw Zeeland. Dit hostel is het beste hostel wat we tot nu toe hebben gehad. Voor maar $9 per dag konden we gebruik maken van hun zwembad, keuken, televisiekamer en douches. Tot onze verbazing hadden we zelfs wifi in de tent. Geen overbodige luxe dus! En ik kan zelfs zeggen dat ik kamperen zo wel aardig vol kan houden!

Nieuw Zeeland staat naast haar waanzinnige natuur natuurlijk ook bekend om al haar extreme sporten. Gelukkig hebben wij nu al een beetje van beiden kunnen proeven. Daarom vonden wij het wel een goed idee om te gaan Skydiven op een van de mooiste plekken ter wereld. Omdat het op donderdag een mooie dag beloofde te worden, hebben we deze maar gelijk geboekt. De volgende dag werden we om 12 uur opgehaald door Jerry van Skydive Taupo. De zenuwen begonnen tijdens de rit daar naartoe toch wel op te spelen, want ja, je besluit jezelf wel even vanaf 12,000 feet uit een vliegtuig te gooien. Toch was het elke zenuw dubbel en dwars waard! Wat is skydiven geweldig zeg! Ik zou het iedereen aanraden. De freefall van 45 seconden geeft je zo'n adrenalinekick! Ik kon alleen maar schreeuwen en lachen tegelijkertijd. Op het moment dat de parachute openging voelde ik me echt on top of the world. Nu had je 4 minuten de tijd om van het uitzicht te genieten. Zo'n adrenalinejunk als ik ben, vond ik het een veel beter idee om trucjes te doen. Dat vond de instructeur gelukkig ook een goed idee. Op een gegeven moment kon ik Lau bijna haar handje schudden. En wat eigenlijk nog het meest bizarre was, is de landing! Wat gaat dat snel zeg. Echt als ik hier op terugkijk zou ik het zo weer doen! En wie weet....

Ook van de natuur hebben we wat mogen proeven. Vlakbij Rotorua liggen twee prachtige meren naast elkaar tussen de bergen (daar heeft Rotorua haar naam ook aan te danken, de letterlijke vertaling is namelijk 'twee meren'). Deze meren liggen nog geen 30 meter uit mekaar, maar zijn zo verschillend. Kenmerkend zijn de kleuren van het water. Tikitapu (Blue Lake) heeft turqoise blauw water door haar witte bodem. Rotokakahi (Green Lake) was naar mijn mening nog iets indrukwekkeder. Het water was helder groen door de ondergrond en de 'shellfish'. Dit meer is in het bezit van de Maori. Ook de creeks en mudpools in de 'Waikite Valley' zijn prachtig. Oke, het ruikt niet naar roosjes, maar het verbaast me nog steeds hoe moeder natuur dingen soms voor mekaar krijgt. We zijn uit nieuwsgierigheid naar een creek gereden in Waiotapu, waar veel locals wonen. Het natuurlijk hete water zorgt evoor dat je even helemaal ontspant. Dit cadeau van moeder natuur, zoals de locals dit zien, is echt een must see.

Dinsdag vertrekken we met de ferry naar het zuidereiland. En ook daar geldt: 'The sky is the limit', want natuurlijk kun je tegen een bungy in Queenstown geen nee zeggen. Tot die tijd genieten we nog even in het Noordereiland!

Haere ra, ka kite ano lieverds!

(Goodbye and see you again)