Reiskriebels

I like it, I enjoy it, I love it... Reizen is echt iets voor mij. Het ontmoeten van nieuwe mensen, het spreken van een andere taal, het hele jaar door zomer: deze dingen maken mij gewoon helemaal gelukkig. Zo kijk ik iedere dag weer mijn ogen uit in Melbourne. Iedere dag zijn er wel weer nieuwe dingen die je opvallen, ook al sta je op hetzelfde punt. Het backpacken zelf bevalt me iets minder goed. Zo heb ik gemerkt dat ik meer ben gemaakt voor luxe en leef ik liever in een appartement dan in een hostel. Afgelopen week zijn we namelijk verkast naar een hostel. En zo lui als ik ben heb ik er even voor gezorgd dat onze spullen konden worden vervoerd met een taxi. Die backpack dragen gaat hem namelijk gewoon nooit worden.

Caught up in a dream
Toch word ik wel een stuk makelijker in dingen. En ook de mensen die ik ontmoet zorgen ervoor dat ik een stuk makkelijker word. Zo had Katie bijvoorbeeld even besloten dat ze voor mij en haar vrij had gevraagd voor 2 dagen zodat we de Great Ocean Road konden doen. Het moment dat ik hoorde dat wij beiden vrij hadden gekregen, was de auto ook meteen geboekt. Natuurlijk was deze auto van alle Australische ongemakken voorzien. Het stuur zit namelijk aan de rechterkant en het rijden in de stad was echt een drama, maar: ik heb mijn rijangsten kunnen overwinnen. De ochtend dat we de Great Ocean Road gingen doen, had Mark ook besloten mee te gaan terwijl hij eigenlijk al op de farm hoorde te zijn. In 44 graden vertrokken we met zijn vieren naar Geelong, Torquay, Lorne, Apollo Bay & Port Campbell. Met de airconditioning op standje wervelstorm en een lekker roadtripmuziekje aan (ze konden maar niet afblijven van de Nederlandse muziek op mijn iPod), begon de roadtrip weer. Dit keer heb ik het in 2 dagen gedaan, omdat er zo veel mooie dingen te zien zijn daar.

Ons eerste punt waar we stopten was bij de pier in Lorne. Dit plaatsje heeft mijn hart gestolen. Wauw, wat is dit mooi zeg. Een strak blauwe lucht, mooie witte stranden, surfers en zongebruinde mensen, kun je het je voorstellen vanuit Nederland? Zo was het dus echt. Wij besloten naar de pier te gaan en hier vanaf te springen. Tot onze verbazing zwommen daar zeehonden. Wilde dieren zien blijft toch echt iets wat ik waanzinnig vind.

Vervolgens zijn we verder gaan rijden en gestopt bij veel uitzichtpunten. Je mond valt gewoon open van alles wat je ziet en de reiskriebels worden steeds sterker. In het Port Campbell National Park, bij de Twaalf Apostelen, bleek dus dat er veel meer te zien was dan alleen dit uitzichtpunt. Daarom zijn we wat verder gaan rijden en gestopt bij alle mooie plekken in dit grote National Park. Dit keer zijn we ook het strand opgegaan en op plaatsen geweest waar je eigenlijk helemaal niet mocht komen. Loch and Gorge is prachtig, net als de Thundercave en het strand daar in de buurt. Ik kon het niet helpen, maar stond heel de tijd met een grote glimlach op mijn gezicht te schreeuwen: 'I lived on the edge for 5 minutes'. Uiteindelijk stopte onze reis in Port Campbell, een klein, schattig, toeristisch plaatsje dat van alle gemakken is voorzien. We reden tegen een mooi, roze hostel aan met oceanview. Wonder boven wonder bleken wij de enigen te zijn die daar verbleven. Daarom hadden we zo'n 5 slaapkamers, 2 badkamers, een grote keuken, woonkamer en terras voor ons alleen. Als echte backpackers hebben we daarom wat bier en ciders gehaald en kaartspellen gedaan, de gecensureerde versie van drankspelletjes ;-).

Onderweg terug hebben we weer genoten van het uitzicht en de mooie stranden die we hebben bezocht. Vanaf Apollo Bay heb ik de weg terug naar Melbs weer gereden. Katie en Daniel lagen te slapen en daarom konden Mark en ik lekker genieten van de Ierse muziek. Sinds ik in een Irish pub werk kan ik geen genoeg krijgen van sommige liedjes. DJ repeat was goed bezig :). Ook reden we langs het airport en kreeg ik even goede kriebels in mijn buik. Twee dagen later zou Lau natuurlijk aankomen!

Laura, you're finally here!
Op 16 januari was het dan eindelijk zover: Lau kwam aan in Melbourne! Na een reis van 32 uur had ze dan ook wel een aardige jetlag, maar gelukkig was ze niet te moe om me te komen opzoeken bij PJ's. De volgende dag zijn we haar backpackavontuur niet echt als backpackers gaan starten en zijn we gaan dineren bij Ludlow, een mooi restaurant aan de Yarra River met uitzicht op de skyline van Melbourne. Lau was meteen een gelukkig mens, want onderweg daar naartoe had ze al aardig wat Sushi tentjes gespot. Zelf kon mijn dag ook niet meer stuk. Dit was de eerste dag met zijn drietjes EN ik had weer een telefoon gekocht. Ja, het leven van een backpacker is ZWAAR zonder iPhone, geloof me! Daarom hebben Lau en ik ook nog maar een laptop aangeschaft..

Omdat Australian Open (tennis) aan de gang was in Melbourne, konden Pris en ik nog niet meteen stoppen met werken. Daarom hebben we geregeld dat we beiden andere shifts werken, zodat Lau nooit alleen hoeft te zijn. Die dagen hebben we ons ook echt goed kunnen vermaken. Lau kon volledig bijkomen van haar jetlag en moest haar eerste echte barriere overwinnen: engels spreken met knappe jongens. Iedereen die Lau een beetje kent, weet dat zij dit niet zomaar aandurft hahahaha! Omdat Lau zo graag naar het Eureka Skydeck wilde, besloot ik haar mee te nemen naar een lookalike skydeck met uitzicht over de gehele stad: het appartement van mijn zeer knappe mannelijke collega's. Om jullie geheugen even te verfrissen: de gasten van het filmpje met de gitaar en de foto tussen de palmbomen. Hun vonden het wel een goed idee ons mee naar binnen te sneaken bij de tennis (wat helaas niet lukte omdat wij de muur niet over durfden te klimmen). Eenmaal daar binnen besefte Lau dat ik geen woord had gelogen over hun uitzicht over heel Melbourne en St Kilda. Bovendien kregen we een hele serenade van ze. Ik wilde graag playstationen, maar hun vonden een gitaar een beter spelletje. Out of the blue werd er een mooi liedje gespeeld en begon Ste ineens te zingen. Lau vond het ook geweldig hier en wist zichzelf goed in te burgeren. Haar 'angst' was weg en ze kon wel lachen om sommige foutjes die we beiden maakten. Een leuk voorbeeld: 'What are your plans girls?', waarop Lau antwoordde: 'We're gonna do the Oostcoast'. De eerste dagen waren mooie dagen. We hebben wat sightseeing gedaan en zijn naar de Melbourne Zoo gegaan.

Goodbye Melbs
Nu Lau in Australie is, betekent dat dat we echt gaan reizen. Dit betekent dat Pris en ik na vier maanden in Melbourne te hebben gewoond het een en ander moeten gaan afsluiten. Daar hebben we het beiden best moeilijk mee gehad, omdat deze stad en de mensen om ons heen ons zo veel mooie dingen hebben geboden en meegegeven. Pris heeft op 22 januari afscheid genomen van haar werk. Zelf ben ik mijn werktijd bij PJ's ook aan het afronden. Morgen is dan ook mijn echte laatste werkdag. Mijn officiele laatste werkdag was zondag, en zoals jullie misschien wel gezien hebben kun je PJ's niet zomaar verlaten. Er stonden 's middags al 4 emmers ijswater in de vriezer die ik na mijn shift over mij heen zou krijgen. Het punt dat ik mocht uitklokken werd ik aardig zenuwachtig, ze hadden me namelijk 'even nodig achter de bar'. Natuurlijk wist ik wat dit betekende. Het moment dat ik de eerste emmer over me heen kreeg begon ik meteen naar adem te happen, ooooohhhhh het is zo koud! Gelukkig was het buiten 40 graden en was ik in 5 minuten weer helemaal droog haha. Echt weg was ik nog niet, want kreeg meteen een sms'je of ik ze ook nog even kon helpen met het maken van foto's in Turf en PJ's tijdens de Superbowl. Extra centjes voor het backpacken zijn natuurijk nooit weg. Bovendien sluiten we de tijd in Melbourne ook mooi af met een 'Barbie' met vrienden en een bezoekje aan Lau haar familie op zaterdag en zondag.

Hello Tazzie
Het backpackersleven gaat beginnen! Zondag vliegen we naar Tasmanie en staat er al een auto, met een tent op het dak (!), op ons te wachten. Ik kan me nog niet echt een voorstelling maken van hoe dat gaat zijn, maar wat ik wel weet is dat we een heleboel mooie dingen gaan zien. Daar zijn we namelijk voor in Australie. Tasmanie schijnt ook echt prachtig te zijn vanwege haar natuur. Hopelijk zijn er geen grote spinnen en weten wij te overleven. Daarna staan Sydney en Nieuw Zeeland op de planning. Ook voor in Nieuw Zeeland is de campervan al geboekt! We gaan er een waanzinnige tijd van maken en ik zal jullie zeker op de hoogte houden van onze ervaringen!

Een hele dikke kus vanuit Melbourne!!